Dar yaya köprüsünün altında, iç kısımdaki yağışlardan kaçmak, Afon Arth’ın taşlı yatağı üzerinde sallanıyordu. Aberarth’i etkili bir şekilde ikiye bölen derin kesilmiş kanal, neredeyse rastgele düşen su sesiyle doluydu. Denize doğru yürüdüm ve dar sokakların sığınağından çıkan rüzgârın ne kadar güçlendiğini fark ettim. Sağanak yağmur durmuş ya da en azından duraklamış ve gökyüzünde batıda belirsiz bir mavilik belirmeye başlamıştı, ancak yine de tepelerde kara bulutların yoğun bantları asılıydı. Plajın hemen arkasında, iki kırmızı uçurtma uçurumun saptığı yükselen havaya temkinli bir şekilde sallandı, sonra nadiren bir kanat atışı ile meralara doğru çarptı.

Aberaeron’a doğru sahil yolu, kıyı şeridindeki dere taşları ve kayalar üzerine doğru uzaklaşan pürüzlü bir uçurum izler; Yüksek suya yakındı ve günlerce süren şiddetli rüzgarlar nedeniyle, herhangi bir anda sahile doğru dört ya da beş dalga kümesi kırılıyordu. Kıyıda biriken kalın sarımsı köpük, futbol büyüklüğünde topakların rüzgarla parçalanması ve sahil boyunca sınırlanma, parçalanma ve saçılma gibi.

Tarlaları doğuya doğru süzen küçük akarsular uçurumun kenarındaki kanalları keserek, meraların altında yatan kaba buzul alt zeminini açığa çıkarır. Kil takozları, uzun süredir terk edilmiş olan drenaj kanallarının yollarını izler; Sıralanan çökeltileri araştırırken, minyatür şelalenin su damlaları kıyıya doğru rüzgârla yüzüme yukarı doğru üflendi.

Gale ve topraklama kükremesi, yolun bir köşesini çevirirken rahatsız ettiğim bir grup istiridye yakalayıcı alarm çağrıları dışında diğer birçok sesi engelledi. Onları tekrar yerleştiklerinde izlemek için geniş, karışık bir yamanın arkasına diz çöktü, çakıl taşlı bir sırtın şüpheli sığınağından aşağı eğildim. Turuncu faturaları tüylerinin altına gizlenerek, sadece dikkatli, delici kırmızı gözleriyle göze çarpıyorlardı. Tıpkı düşündüğüm kadar soğutulmuş ve bitkin görünüyorlardı.